Czwartek, 25 kwiecień AD 2024, dziś imieniny Jarosława, Marka, Wiki
Tekst Mszy Świętej
| Objaśnienia: | Kapłan | Wierni | + Znak Krzyża |
CZĘŚĆ PIERWSZA
Asperges – Aspersja (tylko w Mszach uroczystych)
MODLITWY U STOPNI OŁTARZA
Kapłan stanąwszy u stopni ołtarza czyni znak krzyża i odmawia antyfonę. W mszach śpiewanych celebrans i asystujący odmawiają modlitwy u stopni ołtarza, podczas gdy chór śpiewa antyfonę na wejście. Ministranci (a we Mszach recytowanych wierni) odpowiadają kapłanowi.
| In nomine Patris, +
et Filii, et Spiritus Sancti. Amen. Introibo ad altare Dei. |
W imię Ojca + i Syna i Ducha Świętego.
Amen. Przystąpię do ołtarza Bożego. |
| Ad Deum, qui laetificat iuventutem meam. | Do Boga, który jest weselem i radością moją. |
Psalm „Iudica me” opuszcza się we Mszach żałobnych i w okresie Męki Pańskiej, z wyjątkiem Mszy świątecznych. W niektórych Mszach wiążących się z uroczystymi obrzędami liturgicznymi opuszcza się wszystkie modlitwy u stopni ołtarza.
Psalm 42
| Iudica me Deus, et discerne causam meam de gente non sancta: ab homine iniquo et doloso erue me. | Wymierz mi, Boże, sprawiedliwość i broń sprawy mojej przeciw ludowi niezbożnemu; wybaw mnie od człowieka podstępnego i fałszywego. |
| Quia tu es, Deus, fortitudo mea: quare me repulisti, et quare tristis incedo, dum affligit me inimicus? | Ty bowiem, Boże, jesteś mocą moją, czemu mnie odrzuciłeś? Czemu chodzę smutny, nękany przez wroga? |
| Emitte lucem tuam, et veritatem tuam: ipsa me deduxerunt, et adduxerunt in montem sanctum tuum et in tabernacula tua. | Ześlij Swą światłość i wierność Swoją: niech one mnie wiodą, niech mnie przywiodą na górę Twą świętą, do Twoich przybytków. |
| Et introibo ad altare Dei: ad Deum qui laetificat iuventutem meam. | I przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, który jest weselem i radością moją. |
| Confitebor tibi in cithara, Deus, Deus meus: quare tristis es, anima mea, et quare conturbas me? | I będę Cię chwalić na cytrze, Boże, Boże mój. Duszo ma, czemuś zgnębiona i czemu miotasz się we mnie? |
| Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi: salutare vultus mei, et Deus meus. | Ufaj Bogu, bo jeszcze wysławiać Go będę, zbawienie mego oblicza i Boga mojego. |
| Gloria Patri, et Filio, et Spiritui Sancto. | Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu. |
| Sicut erat in principio, et nunc, et semper: et in saecula saeculorum. Amen. | Jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen. |
| Introibo ad altare Dei. | Przystąpię do ołtarza Bożego. |
| Ad Deum, qui laetificat iuventutem meam. | Do Boga, który jest weselem i radością moją. |
| Adiutorium nostrum + in nomine Domini. | Wspomożenie nasze + w Imieniu Pana. |
| Qui fecit caelum et terram. | Który stworzył niebo i ziemię. |
Kapłan głęboko pochylony odmawia spowiedź powszechną. Następnie czyni to ministrant.
| Confiteor Deo omnipotenti, beatae Mariae semper Virgini, beato Michaeli Archangelo, beato Ioanni Baptistae, sanctis Apostolis Petro et Paulo, omnibus Sanctis et vobis fratres, quia peccavi nimis cogitatione, verbo, et opere: mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa. Ideo precor beatam Mariam semper Virginem, beatum Michaelem Archangelum, beatum Ioannem Baptistam, sanctos Apostolos Petrum et Paulum, omnes Sanctos, et vos fratres, orare pro me ad Dominum Deum nostrum. | Spowiadam się Bogu wszechmogącemu, Najświętszej Maryi zawsze Dziewicy, świętemu Michałowi Archaniołowi, świętemu Janowi Chrzcicielowi, świętym Apostołom Piotrowi i Pawłowi, wszystkim Świętym i wam, bracia, że bardzo zgrzeszyłem, myślą, mową i uczynkiem: moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina. Przeto błagam Najświętszą Maryję zawsze Dziewicę, świętego Michała Archanioła, świętego Jana Chrzciciela, świętych Apostołów Piotra i Pawła, wszystkich świętych, i was, bracia, o modlitwę za mnie do Pana, Boga naszego. |
| Misereatur tui omnipotens Deus, et dimissis peccatis tuis, perducat te ad vitam aeternam. | Niech się zmiłuje nad tobą wszechmogący Bóg, a odpuściwszy ci grzechy, doprowadzi cię do życia wiecznego. |
| Amen. | Amen. |
Wobec Boga i Jego świętych wyznajemy nasze winy. Miłosierdzie Boże, wstawiennictwo Świętych i absolucja Kościoła oczyszczają nas.
| Confiteor Deo omnipotenti, beatae Mariae semper Virgini, beato Michaeli Archangelo, beato Ioanni Baptistae, sanctis Apostolis Petro et Paulo, omnibus Sanctis et tibi, Pater, quia peccavi nimis cogitatione, verbo, et opere: | Spowiadam się Bogu wszechmogącemu, Najświętszej Maryi zawsze Dziewicy, świętemu Michałowi Archaniołowi, świętemu Janowi Chrzcicielowi, świętym Apostołom Piotrowi i Pawłowi, wszystkim Świętym i tobie, Ojcze, żem zgrzeszył bardzo myślą, mową i uczynkiem: (Uderzyć się trzykroć w piersi mówiąc) |
| mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa. Ideo precor beatam Mariam semper Virginem, beatum Michaelem Archangelum, beatum Ioannem Baptistam, sanctos Apostolos Petrum et Paulum, omnes Sanctos, et te, Pater, orare pro me ad Dominum Deum nostrum. | moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina. Przeto błagam Najświętszą Maryję zawsze Dziewicę, świętego Michała Archanioła, świętego Jana Chrzciciela, świętych Apostołów Piotra i Pawła, wszystkich świętych, i ciebie, Ojcze, o modlitwę za mnie do Pana, Boga naszego. |
| Misereatur vestri omnipotens Deus, et dimissis peccatis vestris, perducat vos ad vitam aeternam. | Niech się zmiłuje nad wami wszechmogący Bóg, a odpuściwszy wam grzechy, doprowadzi was do życia wiecznego. |
| Amen. | Amen. |
| Indulgentiam, + absolutionem et remissionem peccatorum nostrorum tribuat nobis omnipotens et misericors Dominus. | Przebaczenia, + odpuszczenia i darowania grzechów niech nam udzieli wszechmogący i miłosierny Pan. |
| Amen. | Amen. |
| Deus, tu conversus vivificabis nos. | Zwróć się ku nam, Boże, i ożyw nas. |
| Et plebs tua laetabitur in te. | A lud Twój rozraduje się w Tobie. |
| Ostende nobis, Domine, misericordiam tuam. | Okaż nam, Panie, miłosierdzie Swoje. |
| Et salutare tuum da nobis. | I daj nam Swoje zbawienie. |
| Domine, exaudi orationem meam. | Panie, wysłuchaj modlitwę moją. |
| Et clamor meus ad te veniat. | A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie. |
| Dominus vobiscum. | Pan z wami. |
| Et cum spiritu tuo. | I z duchem twoim. |
| Oremus. | Módlmy się. |
Kapłan wstępuje po stopniach ołtarza.
| Aufer a nobis, quaesumus, Domine, iniquitates nostras: ut ad Sancta sanctorum puris mereamur mentibus introire. Per Christum, Dominum nostrum. Amen. | Zgładź nieprawości nasze, prosimy Cię, Panie, abyśmy z czystym sercem mogli przystąpić do tajemnic najświętszych. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen. |
Kapłan całuje ołtarz, w którym są zamurowane relikwie Świętych.
| Oramus te, Domine, per merita Sanctorum tuorum, quorum reliquiae hic sunt, et omnium Sanctorum: ut indulgere digneris omnia peccata mea. Amen. | Prosimy Cię, Panie, przez zasługi Świętych Twoich, których relikwie tutaj się znajdują, oraz wszystkich Świętych, abyś mi raczył odpuścić wszystkie grzechy moje. Amen. |
Podczas Mszy z asystą kapłan błogosławi kadzidło mówiąc:
| Ab illo benedicaris in cuius honore cremaberis. Amen. | Niechaj cię Ten błogosławi, na którego cześć spalać się będziesz. |
Podczas Mszy z asystą kapłan okadza ołtarz, następnie diakon okadza celebransa jako przedstawiciela Chrystusa. Kapłan przechodzi na prawą stronę ołtarza i odczytuje antyfonę na wejście przypadającą na dany dzień.
CZĘŚĆ DRUGA
ANTYFONA NA WEJŚCIE
Zaczynając Antyfonę na wejście kapłan żegna się. Po Antyfonie przechodzi na środek ołtarza.
Kyrie
| Kyrie eleison. | Panie, zmiłuj się. |
| Kyrie eleison. | Panie, zmiłuj się. |
| Kyrie eleison. | Panie, zmiłuj się. |
| Christe eleison. | Chryste, zmiłuj się. |
| Christe eleison. | Chryste, zmiłuj się. |
| Christe eleison. | Chryste, zmiłuj się. |
| Kyrie eleison. | Panie, zmiłuj się. |
| Kyrie eleison. | Panie, zmiłuj się. |
| Kyrie eleison. | Panie, zmiłuj się. |
Gloria
Jest to radosna pieśń chwały, dlatego śpiewa się we Mszach mających charakter radosny (niedziele, Okres Bożego narodzenia i Wielkanocy, uroczystości Pańskie, Matki Bożej i Świętych itp.). Opuszcza się natomiast w innych Mszach.
„Gloria” nosi nazwę hymnu anielskiego ze względu na pierwsze jego słowa, którymi Aniołowi wielbili narodzonego w Betlejem Chrystusa. Jest to pieśń chwały ku czci Trójcy Przenajświętszej.
| Gloria in excelsis Deo. |
Chwała na wysokości Bogu. |
| Et in terra pax hominibus bonae voluntatis. Laudamus te. Benedecimus te. Adoramus te. Glorificamus te. Gratius agimus tibi propter magnam gloriam tuam. Domine Deus, Rex caelestis, Deus Pater omnipotens. Domine Fili unigenite, Iesu Christe. Domine Deus, Agnus Dei, Filius Patris. Qui tollis peccata mundi, miserere nobis. Qui tollis peccata mundi, suscipe deprecationem nostram. Qui sedes ad dexteram Patris, miserere nobis. Quoniam tu solus Sanctus. Tu solus Dominus. Tu solus Altissimus, Iesu Christe. Cum Sancto Spiritu + in gloria Dei Patris. Amen. |
A na ziemi pokój ludziom dobrej woli. Chwalimy Cię. Błogosławimy Cię. Wielbimy Cię. Wysławiamy Cię. Dzięki Ci składamy, bo wielka jest chwała Twoja. Panie Boże, Królu nieba, Boże Ojcze wszechmogący. Panie, Synu Jednorodzony, Jezu Chryste. Panie Boże, Baranku Boży, Synu Ojca. Który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Który gładzisz grzechy świata, przyjm błaganie nasze. Który siedzisz po prawicy Ojca, zmiłuj się nad nami. Albowiem tylko Tyś jest święty, Tylko Tyś jest Panem. Tylko Tyś najwyższy, Jezu Chryste. Z Duchem Świętym + w chwale Boga Ojca. Amen. |
Kolekta – Modlitwa Kościelna
Kapłan całuje ołtarz, następnie pozdrawia wiernych wzywając ich do modlitwy.
| Dominus vobiscum. | Pan z wami. |
| Et cum spiritu tuo. | I z duchem twoim. |
| Oremus. | Módlmy się. |
Kapłan wraca do mszału, aby odczytać uroczystą modlitwę Kościoła, zwaną również Kolektą, czyli modlitwą zgromadzenia. W naszym to imieniu prosi kapłan Boga, by wejrzał na potrzeby swojego ludu, użyczył mu łaski i szczęśliwie doprowadził do życia wiecznego.
Do głównej kolekty dochodzą często dodatkowe. Pierwsza i ostatnia kończą się słowami:
| Per omnia saecula saeculorum. Amen. | Przez wszystkie wieki wieków. Amen. |
CZĘŚĆ TRZECIA
Lekcja
We Mszach z asystą subdiakon śpiewa lekcję. W innych Mszach celebrans śpiewa ją lub głośno czyta. Po skończonym czytaniu odpowiada się:
| Deo gratias. | Bogu dzięki. |
Graduał i Alleluja (względnie Traktus, Sekwencja)
W dni postne „Alleluja” zastąpione jest przez traktus – czyli Psalm. W Okresie Wielkanocnym śpiewa się „Alleluja” również w miejsce graduału.
Przygotowanie do Ewangelii
Celebrans przechodzi na środek ołtarza i jeżeli Msza jest bez asysty głęboko pochylony odmawia:
| Munda cor meum ac labia mea, omnipotens Deus, qui labia Isaiae Prophetae calculo mundasti ignito: ita me tua grata miseratione dignare mundare, ut sanctum Evangelium tuum digne valeam nuntiare. Per Christum, Dominum nostrum. Amen. | Oczyść serce i wargi moje, wszechmogący Boże, któryś wargi proroka Izajasza oczyścił kamykiem ognistym. W łaskawym zmiłowaniu Swoim racz mię tak oczyścić, abym godnie zdołał głosić Twą śwętą Ewangelię. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen. |
Błogosławieństwo opuszcza się we Mszach żałobnych.
| Iube, domne benedicere. Dominus sit in corde meo et in labiis meis: ut digne et competenter annuntiem Evangelium suum. Amen. | Racz pobłogosławić, Panie. Pan niech będzie w sercu moim i na wargach moich, bym godnie i należycie głosił Jego Ewangelię. Amen. |
We Mszach z asystą diakon przed odśpiewaniem Ewangelii odmawia modlitwę i prosi kapłana o błogosławieństwo:
| Iube, domne benedicere. | Racz pobłogosławić, Panie. |
Kapłan odpowiada:
| Dominus sit in corde tuo, et in labiis tuis: ut digne et competenter annunties Evangelium suum: in nomine Patris, et Filii, + et Spiritus Sancti. Amen. | Pan niech będzie w sercu twoim i na wargach twoich, byś godnie i należycie głosił Jego Ewangelię. W imię Ojca i Syna + i Ducha Świętego. Amen. |
Ewangelia
Kapłan przechodzi na lewą stronę ołtarza i czyta lub śpiewa Ewangelię. We Mszach z asystą czyni to diakon. Wierni wraz z Kapłanem czynią znak krzyża na czole, ustach i piersi.
| Dominus vobiscum. | Pan z wami. |
| Et cum spiritu tuo. | I z duchem twoim. |
| + Sequentia (albo: Initium) sancti Evangelii secundum... (Matthaeum, Marcum, Lucam, Joannem). | + Słowa (albo: Początek) Ewangelii świętej według N. |
| Gloria tibi, Domine. | Chwała Tobie Panie. |
Skończywszy czytać Ewangelię kapłan całuje mszał i mówi po cichu:
| Per evangelica dicta deleantur nostra delicta. | Niech słowa Ewangelii zgładzą nasze grzechy. |
We Mszach żałobnych nie mówi się. Po Ewangelii ministrant mówi:
| Laus tibi, Christe. | Chwała Tobie, Chryste. |
Homilia – Kazanie
Credo – Wyznanie wiary
Kapłan przechodzi na środek ołtarza.
„Credo” odmawia się: w niedziele; w świeta 1 klasy oraz w Mszach wotywnych 1 klasy; w święta 2 klasy Chrystusa Pana i Najświętszej Maryi Panny; w czasie oktaw Bożego narodzenia, Wielkanocy i Zesłania Ducha Świętego; w główne świeta Apostołów i Ewangelistów, oraz w święto Katedry św. Piotra, Apostoła.
| Credo in unum Deum: Patrem omnipotentem, factorem caeli et terrae, visibilium omnium et invisibilium. | Wierzę w jednego Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. |
| Et in unum Dominum, Iesum Christum, Filium Dei unigenitum. Et ex Patre natum ante omnia saecula. Deum de Deo, lumen de lumine, Deum verum de Deo vero. Genitum, non factum, consubstantialem Patri: per quem omnia facta sunt. Qui propter nos homines et propter nostram salutem descendit de caelis. (hic genuflectitur) Et incarnatus est de Spiritu Sancto ex Maria Virgine: et homo factus est. | I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Bóg z Boga, światłość ze światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony, a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało. On to dla nas, ludzi, i dla naszego zbawienia zstąpił z niebia. (Tu się przyklęka) I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem. |
| Crucifixus etiam pro nobis: sub Pontio Pilato passus, et sepultus est. Et resurrexit tertia die, secundum Scripturas. Et ascendit in caelum: sedet ad dexteram Patris. Et iterum venturus est cum gloria iudicare vivos et mortuos: cuius regni non erit finis. | Ukrzyżowany również za nas, pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. I zmartwychwstał trzeciego dnia, jak oznajmia Pismo. I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych: A Królestwu Jego nie będzie końca. |
| Et in Spiritum Sanctum, Dominum et vivificantem: qui ex Patre Filioque procedit. Qui cum Patre et Filio simul adoratur, et conglorificatur: qui locutus est per Prophetas. | Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi. Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę. Który mówił przez Proroków. |
| Et unam, sanctam, catholicam et apostolicam Ecclesiam. Confiteor unum baptisma in remissionem peccatorum. Et exspecto resurrectionem mortuorum. Et vitam + venturi saeculi. Amen. | Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów. I oczekuję wskrzeszenia umarłych. I życia + wiecznego w przyszłym świecie. Amen. |
CZĘŚĆ PIERWSZA
Offertorium – Ofertorium
Kapłan całuje ołtarz i pozdrawia wiernych wzywając wszystkich do modlitwy.
| Dominus vobiscum. | Pan z wami. |
| Et cum spiritu tuo. | I z duchem twoim. |
| Oremus. | Módlmy się. |
Podczas ofiarowania chór śpiewa antyfonę offertorium z danego dnia. We Mszach cichych kapłan sam ją odmawia. W chwili ofiarowania oddajmy Panu Jezusowi całe nasze życie, wszystkie poczynania, troski i radości; niech On złoży te dary nasze przed Tronem Bożym w niebie.
Ofiarowanie Chleba
Kapłan odkrywa kielich, ministrant dzwoni. Następnie wznosząc patenę kapłan ofiarowuje chleb.
| Suscipe, sancte Pater, omnipotens aeterne Deus, hanc immaculatam hostiam, quam ego indignus famulus tuus offero tibi Deo meo, vivo et vero, pro innumerabilibus peccatis, et offensionibus, et negligentiis meis, et pro omnibus circumstantibus, sed et pro omnibus fidelibus christianis vivis atque defunctis: ut mihi, et illis proficiat ad salutem in vitam aeternam. Amen. | Ojcze święty, wszechmogący, wiekuisty Boże, przyjmij tę nieskalaną hostię, którą ja, niegodny sługa Twój, ofiarowuję Tobie, Bogu mojemu żywemu i prawdziwemu, za niezliczone grzechy, przewinienia i zaniedbania moje i za wszystkich tu obecnych, a także za wszystkich wiernych chrześcijan żywych i umarłych, aby mnie oraz im przyczyniła się do zbawienia wiecznego. Amen. |
Czyniąc pateną znak krzyża, składa chleb na ołtarzu.
Przygotowanie wina i wody
Ministranci przynoszą ampułki z winem i wodą. Kapłan przeszedłszy na stronę Lekcji wlewa do kielicha wino i kilka kropel wody, którą błogosławi (za wyjątkiem Mszy żałobnych). To połączenie wina i wody czyni na pamiątkę krwi i wody, którą spłynęła z boku Chrystusa. Woda jest tez symbolem wiernych, którzy wraz z Chrystusem, głową Kościoła, są złączeni jak woda z winem i z Nim ofiarowują się Bogu Ojcu.
| Deus, qui humanae substantiae dignitatem mirabiliter condidisti, et mirabilius reformasti: da nobis, per huius aquae et vini mysterium, eius divinitatis esse consortes, qui humanitatis nostrae fieri dignatus est particeps, Iesus Christus, Filius tuus, Dominus noster, qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti, Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen. | Boże, który godność natury ludzkiej przedziwnie stworzyłeś, a jeszcze przedziwnej naprawiłeś: daj nam przez tajemnicę tej wody i wina uczestniczyć w Bóstwie Tego, który raczył stać się uczestnikiem naszego człowieczeństwa, Jezus Chrystus, Twój Syn, a nasz Pan. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen. |
Ofiarowanie wina
Na środku ołtarza, kapłan podnosi kielich, a następnie czyni nim znak krzyża nad ołtarzem.
| Offerimus tibi Domine, calicem salutaris, tuam deprecantes clementiam: ut in conspectu divinae maiestatis tuae, pro nostra et totius mundi salute, cum odore suavitatis ascendat. Amen. | Ofiarujemy Ci, Panie, kielich zbawienia, i błagamy łaskawość Twoją, aby jako woń miła wzniósł się przed oblicze Boskiego majestatu Twego za zbawienie nasze i całego świata. Amen. |
Polecenie ofiar
Kapłan pochylony odmawia modlitwę Azariasza w piecu gorejącym (Dan. III, 39-40)
| In spiritu humilitatis et in animo contrito suscipiamur a te, Domine: et sic fiat sacrificium nostrum in conspectu tuo hodie, ut placeat, tibi Domine Deus. | Przyjmij nas, Panie, którzy stajemy przed Tobą w duchu pokory i z sercem skruszonym, a ofiara nasza tak się dzisiaj dokona przed obliczem Twoim, aby się podobała Tobie, Panie Boże. |
Czyniąc znak krzyża kapłan prosi, aby Duch Święty ofiarę pobłogosławił.
| Veni, sanctificator omnipotens aeterne Deus, et bene+dic hoc sacrificium, tuo sancto nomini praeparatum. | Przyjdź, Uświęcicielu, wszechmogący, wieczny Boże, i pobłogo+sław tę ofiarę, przygotowaną Twemu świętemu Imienia. |
Kadzenie (tylko w Mszach uroczystych)
| Per intercessionem beati Michaelis Archangeli, stantis a dextris altaris incensi, et omnium electorum suorum, incensum istud dignetur Dominus bene+dicere, et in odorem suavitatis accipere. Per Christum, Dominum nostrum, Amen. | Za przyczyną świętego Michała Archanioła, stojącego po prawej stronie ołtarza kadzenia, i wszystkich wybranych swoich, niech to kadzidło raczy Pan pobłogo+sławić i jako miłą woń przyjąć. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen. |
| Incensum istud a te benedictum ascendat ad te, Domine: et descendat super nos misericordia tua. | To kadzidło, któreś pobłogosławił, niech się wzniesie ku Tobie, Panie, a na nas niech zstąpi miłosierdzie Twoje. |
Psalm 140, 2-4
| Dirigatur, Domine, oratio mea, sicut incensum, in conspectu tuo: elevatio manuum mearum sacrificium vespertinum. Pone, Domine, custodiam ori meo, et ostium circumstantiae labiis meis: ut non declinet cor meum in verba malitiae, ad excusandas excusationes in peccatis. | Niech się wzbija ku Tobie modlitwa ma, Panie, niby kadzidło, a wznoszenie rąk moich jak ofiara wieczorna. Postaw straż, Panie, przy ustach moich, i stałą wartę przy bramie mych warg. Nie skłaniaj serca mego ku złej sprawie, ku bezbożnemu popełnianiu przestępstw. |
| Accendat in nobis Dominus ignem sui amoris, et flammam aeternae caritatis. Amen. | Niech Pan zapali w nas ogień swej miłości i płomień wiecznego ukochania. Amen. |
Lavabo – Umycie rąk
Ministranci przynoszą utensylia do Lavabo. Kapłan po okadzeniu lub zaraz po poleceniu ofiar przechodzi na stronę Lekcji i umywa palce rąk. Jest to przypomnienie, że należy obudzić skruchę, aby móc przystąpić do ofiary z duszą czystą.
Psalm 25, 6-12
| Lavabo inter innocentes manus meas: et circumdabo altare tuum, Domine: Ut audiam vocem laudis, et enarrem universa mirabilia tua. Domine, dilexi decorem domus tuae, et locum habitationis gloriae tuae. Ne perdas cum impiis, Deus, animam meam, et cum viris sanguinum vitam meam: In quorum manibus iniquitates sunt: dextera eorum repleta est muneribus. Ego autem in innocentia mea ingressus sum: redime me et miserere mei. Pes meus stetit in directo: in ecclesiis benedicam te Domine. Gloria Patri. | Umywam ręce moje na znak niewinności i obchodzę ołtarz Twój, Panie. By jawnie ogłaszać chwałę i rozpowiadać wszystkie cuda Twoje. Miłuję, Panie, siedzibę Twego domu i miejsce przybytku Twej chwały. Nie zabieraj z grzesznymi mej duszy i życia mego z mężami krwawymi. W ręku ich zbrodnia, a ich prawica pełna jest przekupstwa. Ja zaś postępuję w niewinności mojej. Wyzwól mnie, zmiłuj się nade mną. Na drodze równej stoi stopa moja. Na zgromadzeniach będę błogosławił Panu. Chwała Ojcu. |
„Gloria Patri” opuszcza się w okresie Męki Pańskiej i we Mszach żałobnych.
Polecenie ofiar Trójcy Świętej
Kapłan pochylony na środku ołtarza, mówi:
| Suscipe, sancta Trinitas, hanc oblationem, quam tibi offerimus ob memoriam passionis, resurrectionis et ascensionis Iesu Christi, Domini nostri: et in honorem beatae Mariae semper Virginis, et beati Ioannis Baptistae, et sanctorum Apostolorum Petri et Pauli, et istorum, et omnium sanctorum: ut illis proficiat ad honorem, nobis autem ad salutem: et illi pro nobis intercedere dignentur in caelis, quorum memoriam agimus in terris. Per eundem Christum, Dominum nostrum. Amen. | Przyjmij, Trójco Święta, tę ofiarę, którą Ci składamy na pamiątkę Męki, Zmartwychwstania i Wniebowstąpienia Jezusa Chrystusa, Pana naszego, oraz na cześć Najświętszej Maryi zawsze Dziewicy, świętego Jana Chrzciciela, świętych Apostołów Piotra i Pawła, i tych (których relikwie tutaj się znajdują), i wszystkich Świętych: aby im przyniosła cześć a nam zbawienie, i aby w niebie raczyli orędować za nami ci, których pamiatkę obchodzimy na ziemi. Przez tegoż Chrystusa Pana Naszego. Amen. |
Wezwanie do modlitwy i Sekreta
Kapłan całuje ołtarz i zwraca się do wiernych prosząc o szczególne skupienie i zjednoczenie w modlitwie.
| Orate, fratres: ut meum ac vestrum sacrificium acceptabile fiat apud Deum Patrem omnipotentem. | Módlcie się, Bracia, aby moją i waszą ofiarę przyjął Bóga Ojciec wszechmogący. |
Odpowiadamy głośno z ministrantem:
| Suscipiat Dominus sacrificium de manibus tuis ad laudem et gloriam nominis sui, ad utilitatem quoque nostram, totiusque Ecclesiae suae sanctae. | Niech Pan przyjmie ofiarę z rąk twoich na cześć i chwałę imienia Swojego, ku pożytkowi również naszemu i całego Swego Kościoła świętego. |
Kapłan odpowiada po cichu:
| Amen. | Amen. |
Po czym, z rękami nad ofiara, odmawia modlitwę (lub modlitwy) przypadającą na dany dzień, w której poleca ofiary Bogu. Jest ona zwana sekretą prawdopodobnie dlatego, że była odmawiana po cichu. Po ostatniej z nich kapłan mówi głośno:
| Per omnia saecula saeculorum. | Przez wszystkie wieki wieków. |
| Amen. | Amen. |
CZĘŚĆ DRUGA
Kapłan, dokonując ofiary mocą Chrystusową, zanosi do Boga modlitwę uwielbienia i dziękczynienia. Dlatego nazywamy ją eucharystyczną (eucharystein - dzięki czynić). Dwa razy jednak tę modlitwę przerywa, aby odmówić modlitwę wstawienniczą.
Prefacja czyli Przedśpiew
Dialog przed Prefacją
| Dominus vobiscum. | Pan z wami. |
| Et cum spiritu tuo. | I z duchem twoim. |
| Sursum corda. | W górę serca. |
| Habemus ad Dominum. | Wznieśliśmy je ku Panu. |
| (pochylając głowę) Gratias agamus Domino, Deo nostro. | Dzięki składajmy Panu, Bogu naszemu. |
| Dignum et iustum est. | Godne to i sprawiedliwe. |
Prefacja o Trójcy Przenajświętszej
Odmawiana w niedziele zwykłe
| Vere dignum et iustum est, aequum et salutare, nos tibi semper et ubique
gratias agere: Domine, sancte Pater, omnipotens aeterne Deus: Qui cum unigenito Filio tuo et Spiritu Sancto unus es Deus, unus es Dominus: non in unius singularitate personae, sed in unius Trinitate substantiae. Quod enim de tua gloria, revelante te, credimus, hoc de Filio tuo, hoc de Spritu Sancto sine differentia discretionis sentimus. Ut in confessione verae sempiternaeque Deitatis, et in personis proprietas, et in essentia unitas, et in maiestate adoretur aequalitas. Quam laudant Angeli atque Archangeli, Cherubim quoque ac Seraphim: qui non cessant clamare cotidie, una voce dicentes: |
Zaprawdę godne to i sprawiedliwie, słusznie i zbawiennie, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie
składali dziękczynienie, Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże. Ty z jednorodzonym Synem Twoim i Duchem Świętym jednym jesteś Bogiem, jednym jesteś Panem, nie w jedności jednej osoby, lecz w jednej istocie Trójcy. W co bowiem z objawienia Twego wierzymy o Twej chwale, to samo utrzymujemy bez żadnej różnicy o Twoim Synu i o Duchu Świętym. Tak iż wyznając prawdziwie i wiekuiste Bóstwo wielbimy odrębność Osób, jedność w istocie i równość w majestacie. Majestat ten chwalą Aniołowie i Archaniołowie, Cherubini i Serafini, którzy nie przestają wołać codziennie powtarzając jednym głosem: |
Sanctus – Święty
Kapłan pochyla się i mówi, a ministrant trzykroć dzwoni
| Sanctus, Sanctus, Sanctus Dominus, Deus Sabaoth. Pleni sunt caeli et terra
gloria tua. Hosanna in excelsis. Bene+dictus, qui venit in nomine Domini. Hosanna in excelsis. |
Święty, Święty, Święty Pan Bóg Zastępów. Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej.
Hosanna na wysokości. Błogo+sławiony, który idzie w imię Pańskie. Hosanna na wysokości. |
Modlitwy Kanonu, którego pochodzenie sięga pierwszych wieków Kościoła, odzwierciedlają dokładnie myśl Apostołów i Zbawiciela. Dlatego powinniśmy z wielką czcią i radością odmawiać z kapłanem te modlitwy, które uświęciła tak starodawna tradycja.
(Pierwsza) modlitwa wstawiennicza.
Kapłan ogólnie poleciwszy ofiarę wstawia się (a) za cały Kościół wojujący, (b) za biorących udział w ofierze (c) w łączności z Kościołem tryumfującym. Imiona odczytywano z tabliczek zwanych dyptychami. Wypisywano na nich imiona żywych i umarłych, których polecano modlitwom wiernych, oraz imiona świętych, których przy ofierze w dniu danym wspominano.
Te Igitur – ogólne polecenie ofiar.
| Te igitur, clementissime Pater, per Iesum Christum, Filium tuum, Dominum nostrum, supplices rogamus, ac petimus, uti accepta habeas et benedicas haec + dona, haec + munera, haec + sancta sacrificia illibata. | Ciebie przeto, najmiłościwszy Ojcze, pokornie i usilnie błagamy przez Jezusa Chrystusa Syna Twego, Pana naszego, abyś łaskawie przyjął i błogosławił te dary, te daniny, te święte ofiary nieskalane. |
In Primis – Za Kościół wojujący.
| In primis, quae tibi offerimus pro Ecclesia tua sancta catholica: quam pacificare, custodire, adunare, et regere digneris toto orbe terrarum: una cum famulo tuo Papa nostro N. et Antistite nostro N. et omnibus orthodoxis, atque catholicae et apostolicae fidei cultoribus. | Składamy Ci je przede wszystkim za Kościół Twój święty katolicki: racz go darzyć pokojem, strzec, jednoczyć i rządzić nim na całym okręgu ziemskim wraz ze sługą Twoim, papieżem naszym N. i biskupem naszym N., jak również ze wszystkimi wiernymi stróżami wiary katolickiej i apostolskiej. |
Memento – za uczestników (wspomnienie żywych)
| Memento, Domine, famulorum famularumque tuarum N. et N. et omnium circumstantium, quorum tibi fides cognita est et nota devotio, pro quibus tibi offerimus: vel qui tibi offerunt hoc sacrificium laudis, pro se suisque omnibus: pro redemptione animarum suarum, pro spe salutis et incolumitatis suae: tibique reddunt vota sua aeterno Deo, vivo et vero. | Pomnij, Panie, na sługi i służebnice Twoje N. N. i na wszystkich tu obecnych, których wiara jest Ci znana i oddanie jawne. Za nich to składamy Ci tę ofiare chwały i oni sami Tobie ją zanoszą za siebie oraz wszystkich swoich, w intencji odkupienia dusz swoich, w nadziei zbawienia i pomyślności, modły też swoje ślą do Ciebie, Boga wiecznego, żywego i prawdziwego. |
Communicantes – w łączności z Kościołem tryumfującym
| Communicantes, et memoriam venerantes, in primis gloriosae semper Virginis
Mariae, Genitricis Dei et Domini nostri Iesu Christi: sed {et beati Ioseph, eiusdem Virginis Sponsi, et}
beatorum Apostolorum ac Martyrum tuorum, Petri et Pauli, Andreae, Iacobi, Ioannis, Thomae, Jacobi,
Philippi, Bartholomaei, Matthaei, Simonis et Thaddaei: Lini, Cleti, Clementis, Xysti, Cornelii, Cypriani,
Laurentii, Chrysogoni, Ioannis et Pauli, Cosmae et Damiani: et omnium Sanctorum tuorum; quorum meritis
precibusque concedas, ut in omnibus protectionis tuae muniamur auxilio. Per eundem Christum Dominum nostrum. Amen. |
Zjednoczeni w Świętych Obcowaniu, ze czcią wspominamy najpierw chwalebną zawsze Dziewicę
Maryję, Matkę Boga i Pana naszego Jezusa Chrystusa: {a także świętego Józefa, Oblubieńca Najświętszej
Dziewicy}, oraz świętych Apostołów i Męczenników Twoich: Piotra i Pawła, Andrzeja, Jakuba, Jana,
Tomasza, Jakuba, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Szymona, i Tadeusza, Linusa, Kleta, Klemensa, Sykstusa,
Korneliusza, Cypriana, Wawrzyńca, Chryzogona, Jana i Pawła, Kosmę i Damiana, i wszystkich Świętych
Twoich. Dla ich zasług i modlitw racz nas we wszystkim otaczać Swą przemożna opieką. Przez tegoż Chrystusa, Pana naszego. Amen. |
Hanc Igitur – prośba o przyjęcie ofiary
Kapłan wyciąga dłonie nad Hostią i kielichem, a gdy zaczyna błogosławić, ministrant dzwoni: wierni klękają.
| Hanc igitur oblationem servitutis nostrae, sed et cunctae familiae tuae, quaesumus, Domine, ut placatus accipias: diesque nostros in tua pace disponas, atque ab aeterna damnatione nos eripi, et in electorum tuorum iubeas grege numerari. Per Christum Dominum nostrum. Amen. | Prosimy Cię przeto, Panie, abyś łaskawie przyjął tę ofiarę od nas sług Twoich, jak również od całego ludu Twego, a dni nasze raczył pokojem Swym napełnić, od potępienia wiecznego nas uchronić i do grona wybranych Swoich zaliczyć. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen. |
Quam Oblationem – Prośba o przeistoczenie
Kulminacyjnym punktem w Ofierze Mszy Świętej jest przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Pańską. Ofiara, które się spełnia na ołtarzu, jest ta ofiara, która się dokonała na Kalwarii. Ten sam Kapłan i Ofiara ta sama. Wzbudźmy w sobie wiarę w obecność Chrystusa pod postaciami chleba i wina mówiąc po cichu, podczas podniesienia słowa św. Tomasza: Pan Bóg i Bóg mój. (7 lat odp. dla tych, co mówią codzień odp. zup. raz na tydzień pod zwykłymi warunkami. S. Pen. 26, I, 1937)
| Quam oblationem tu, Deus, in omnibus, quaesumus bene+dictam, adscrip+tam, ra+tam, rationabilem, acceptabilemque facere digneris: ut nobis Cor+pus, et San+guis fiat dilectissimi Filii, tui Domini nostri Iesu Christi. | Racz te dary ofiarne, prosimy Cię, Boże, w całej pełni pobłogosławić, przyjąć, zatwierdzić, uduchowić i miłymi sobie uczynić, aby się nam stały Ciałem i Krwią najmilszego Syna Twojego, Pana naszego Jezusa Chrystusa. |
Konsekracja chleba.
Kapłan bierze do rak Hostię.
| Qui pridie quam pateretur, accepit panem in sanctas ac venerabiles manus suas: et elevatis oculis in caelum ad te Deum, Patrem suum omnipotentem, tibi gratias agens, bene+dixit, fregit, deditque discipulis suis, dicens: Accipite et manducate ex hoc omnes: | On to w przeddzień męki wziął chleb w swoje święte i czcigodne ręce, a podniósłszy oczy w niebo ku Tobie, Bogu, Ojcu swemu wszechmogącemu, dzięki Ci składając, pobłogosławił, połamał i rozdał uczniom swoim mówiąc: Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy: |
Kapłan pochyla się nad Hostią.
| HOC EST ENIM CORPUS MEUM | TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE |
Gdy kapłan podnosi Hostię Najświętszą, ministrant dzwoni, a wierni adorują w ciszy.
Konsekracja wina.
Kapłan bierze do rąk Kielich.
| Simili modo postquam cenatum est, accipiens et hunc praeclarum Calicem in sanctas ac venerabiles manus suas: item tibi gratias agens, bene+dixit, deditque discipulis suis, dicens: Accipite, et bibite ex eo omnes. | Podobnie po wieczerzy wziął i ten kielich wspaniały w swoje święte i czcigodne ręce, a ponownie dzięki Ci składając, pobłogosławił i podał uczniom swoim, mówiąc: Bierzcie i pijcie z niego wszyscy: |
Kapłan pochyla się nad Kielichem.
| HIC EST ENIM CALIX SANGUINIS MEI, NOVI
ET AETERNI TESTAMENTI: MYSTERIUM FIDEI, QUI PRO VOBIS ET PRO MULTIS EFFUNDETUR IN REMISSIONEM PECCATORUM. |
TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ, NOWEGO I WIECZNEGO
PRZYMIERZA: TAJEMNICA WIARY, KTÓRA BĘDZIE WYLANA ZA WAS I ZA WIELU NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW. |
| Haec quotiescumque feceritis, in mei memoriam facietis. | Ilekroć to czynić będziecie, na moją pamiątkę czyńcie. |
Gdy kapłan podnosi kielich, ministrant dzwoni: – wierni adorują w ciszy Krew Przenajświętszą.
Unde Et Memores – Wspomnienie Tajemnicy Odkupienia
Pamiątka Chrystusa, to nie tylko czcze wspomnienie, ale rzeczywiste uobecnienie całej Tajemnicy Odkupienia – co też podkreśla natychmiast kapłan w następnej modlitwie zwanej „anamneza” czyli „wspomnienie”.
| Unde et memores Domine, nos servi tui, sed et plebs tua sancta, eiusdem Christi Filii tui, Domini nostri, tam beatae passionis, nec non et ab inferis resurrectionis, sed et in caelos gloriosae ascensionis: offerimus praeclarae maiestati tuae de tuis donis ac datis, hostiam + puram, hostiam + sanctam, hostiam + immaculatam, Panem + sanctum vitae aeternae, et Calicem + salutis perpetuae. | My przeto, Panie słudzy Twoi oraz lud Twój święty, pomni na błogosławioną Mękę i Zmartwychwstanie z otchłani, jak również na chwalebne Wniebowstąpienie tegoż Chrystusa Syna Twego, Pana naszego, składamy chwalebnemu majestatowi Twemu z otrzymanych od Ciebie darów ofiarę czystą, ofiarę świętą, ofiarę niepokalaną, Chleb święty żywota wiecznego i Kielich wiekuistego zbawienia. |
Supra Quae – Modlitwa o przyjęcie Ofiary bezkrwawej
Bóg łaskawie przyjął ofiary Starego Zakonu, które były tylko figurą Ofiary Chrystusa; o ile bardziej przychylnie raczy wejrzeć na ofiarę Nowego Przymierza.
| Supra quae propitio ac sereno vultu respicere digneris: et accepta habere, sicuti accepta habere dignatus es munera pueri tui iusti Abel, et sacrificium patriarchae nostri Abrahame: et quod tibi obtulit summus sacerdos tuus Melchisedech, sanctum sacrificium, immaculatam hostiam. | Racz wejrzeć na nie miłościwym i pogodnym obliczem i z upodobaniem przyjąć, jak raczyłeś przyjąć dary sługi Swego sprawiedliwego Abla i ofiarę Patriarchy naszego Abrahama, oraz tę, którą Ci złożył najwyższy Twój kapłan Melchizedek, ofiarę świętą, hostię niepokalaną. |
Druga modlitwa wstawiennicza
Kapłan pochylony nad ołtarzem, modli się o łaski dla uczestników Ofiary.
Owym aniołem, który ma ofiarę przedstawić jest sam Chrystus. Według innych jest nim Duch Św. lub jakiś anioł ofiarnik.
Supplices – za uczestników Ofiary
| Supplices te rogamus, omnipotens Deus: iube haec perferri per manus sancti
Angeli tui in sublime altare tuum, in conspectu divinae maiestatis tuae: ut, quotquot ex hac altaris
participatione sacrosanctum Filii tui Cor+pus et San+guinem sumpserimus, omni benedictione caelesti et gratia
repleamur. Per eundem Christum, Dominum nostrum. Amen. |
Pokornie Cię błagamy, wszechmogący Boże, rozkaż, niech ręce Twego Anioła świętego
zaniosę tę ofiarę na niebieski Twój ołtarz, przed oblicze Boskiego majestatu Twego, abyśmy wszyscy, gdy
jako uczestnicy tej ofiary ołtarza przyjmować będziemy najświętsze Ciało i Krew Syna Twego, otrzymali z
nieba pełnię błogosławieństwa i łaski. Przez tegoż Chrystusa, Pana naszego. Amen. |
Memento – za zmarłych
| Memento etiam, Domine, famulorum famularumque tuarum N. et N. qui nos praecesserunt cum signo fidei, et dormiunt in somno pacis. | Pomnij też, Panie, na sługi i służebnice Twoje N. N., którzy nas poprzedzili ze znamieniem wiary i śpią snem pokoju. |
| Ipsis Domine, et omnibus in Christo quiescentibus, locum refrigerii, lucis et pacis, ut indulgeas, deprecamur. Per eumdem Christum Dominum nostrum. Amen. | Im oraz wszystkim spoczywającym w Chrystusie użycz, błagamy Cię, Panie, miejsca ochłody, światłości i pokoju. Przez tegoż Chrystusa, Pana naszego. Amen. |
Nobis Quoque Peccatoribus – w łącznosci z Kościołem tryumfującym
Kapłan bije się w piersi, ministrant raz dzwoni.
| Nobis quoque peccatoribus famulis tuis, de multitudine miserationum tuarum
sperantibus, partem aliquam et societatem donare digneris, cum tuis sanctis Apostolis et Martyribus: cum
Ioanne, Stephano, Matthia, Barnaba, Ignatio, Alexandro, Marcellino, Petro, Felicitate, Perpetua, Agatha,
Lucia, Agnete, Caecilia, Anastasia, et omnibus Sanctis tuis: intra quorum nos consortium, non aestimator
meriti, sed veniae, quaesumus, largitor admitte. Per Christum Dominum nostrum. |
Nam również, grzesznym sługom Twoim, którzy pokładamy nadzieję w ogromie miłosierdzia
Twego, racz przyznać jakąś cząstkę i wspólnotę ze świętymi Apostołami i Męczennikami Twoimi: Janem,
Szczepanem, Maciejem, Barnabą, Ignacym, Aleksandrem, Marcelinem, Piotrem, Felicytą, Perpetuą, Agatą,
Łucją, Agnieszką, Cecylią, Anastazją i wszystkimi Świętymi Twoimi; prosimy Cię, dopuść nas do ich grona
nie jako sędzia zasługi, lecz jako dawca przebaczenia. Przez Chrystusa, Pana naszego. |
Zakończenie
| Per quem haec omnia, Domine, semper bona creas, sancti+ficas, vivi+ficas, bene+dicis et praestas nobis. | Przez Niego, Panie, wszystkie te dobra ustawicznie stwarzasz, uświęcasz, ożywiasz, błogosławisz i nam ich udzielasz. |
Kapłan odkrywa kielich i czyni Hostią Św. pięć razy znak krzyża, po czym podnosi kielich wraz z Hostią (małe podniesienie). Jednocześnie wielbi Boga, mówiąc:
| PER IP+SUM, ET CUM IP+SO, ET IN IP+SO EST TIBI DEO PATRI + OMNIPOTENTI IN UNITATE SPRITUS + SANCTI OMNIS HONOR, ET GLORIA. | PRZEZ NIEGO I Z NIM, I W JEST CI SKŁADANA, BOŻE OJCZE WSZECHMOGĄCY, W JEDNOŚCI DUCHA ŚWIĘTEGO WSZELKĄ CZEŚĆ I CHWAŁĘ. |
| PER OMNIA SAECULA SAECULORUM. Amen. |
PRZEZ WSZYSTKIE WIEKI WIEKÓW. Amen. |
CZĘŚĆ TRZECIA
Pater Noster – Modlitwa Pańska
Teraz po złożeniu Ofiary, następuje uczta. W odpowiedzi na nasze dary, prośby i błagania Bóg udzieli nam pokarmu świętego, w którym są zawarte wszystkie łaski i dobrodziejstwa, bo pokarm ten, to sam Pan Jezus pod postaciami chleba i wina. Jest to stwierdzenie, ze Bóg nas wysłuchał i chce nam dopomóc, jako swym dzieciom. Jako przygotowanie do Komunii św. odmówmy z głębi serca „Ojcze nasz” i prośmy Pana Jezusa, aby to Jego Ciało, które spożywać będziemy, stało się nam lekarstwem dla duszy i ciała.
| Oremus. Praeceptis salutaribus moniti, et divina institutione formati, audemus dicere: | Módlmy się. Wezwani zbawiennym nakazem i oświeceni pouczeniem Bożym ośmielamy się mówić: |
| Pater noster, qui es in caelis, sanctificetur nomen tuum. Adveniat regnum tuum. Fiat voluntas tua, sicut in caelo, et in terra. Panem nostrum quotidianum da nobis hodie. Et dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris. Et ne nos inducas in tentationem. | Ojcze nasz, któryś jest w niebie: święć się Imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie. |
| Sed libera nos a malo. | Ale nas zbaw ode złego. |
| (po cichu) Amen. | Amen. |
Kapłan rozwija ostatnią prośbę:
Libera Nos
| Libera nos, quaesumus, Domine ab omnibus malis, praeteris, praesentibus et futuris: et intercedente beata et gloriosa semper Virgine Dei Genetrice Maria, cum beatis Apostolis tuis Petro et Paulo, atque Andrea, et omnibus Sanctis, da propitius pacem in diebus nostris: ut, ope misericordiae tuae adiuti, et a peccato simus semper liberi et ab omni perturbatione securi. Per eundem Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum. Qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus. | Wybaw nas, prosimy Cię, Panie od wszelkiego zła przeszłego, teraźniejszego i przyszłego, a za przyczyną Najświętszej i chwalebnej zawsze Dziewicy Bogarodzicy Maryi, świętych Apostołów Twoich Piotra i Pawła oraz Andrzeja i wszystkich Świę–tych, użycz nam miłościwie pokoju za dni naszych, miłosierdzie zaś Twoje niechaj nas wspomoże, abyśmy zawsze byli wolni od grzechu i bezpieczni od wszelkiego zamętu. Przez tegoż Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg. |
Łamanie Chleba i modły o pokój
Obrzęd Łamania Chleba jest również symbolem gwałtownej śmierci Chrystusa, połączenie zaś Hostii z Krwią wskazuje na Jego zmartwychwstanie. Pierwszym owocem Eucharystii jest pokój, czyli jedność z Bogiem i jedność między nami.
| Per omnia saecula saeculorum. | Przez wszystkie wieki wieków. |
| Amen. | Amen. |
| Pax + Domini sit + semper vobis+cum. | Pokój Pana niech będzie zawsze z wami. |
| Et cum spiritu tuo. | I z duchem twoim. |
Kapłan wpuszcza cząstkę Hostii Św. do Kielicha, mówiąc
| Haec commixtio, et consecratio Corporis at Sanguinis Domini nostri Iesu Christi, fiat accipientibus nobis in vitam aeternam. Amen. | To sakramentalne połączenie Ciała i Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa, którego mamy przyjąć, niech się nam przyczyni do żywota wiecznego. Amen. |
Agnus Dei – Baranku Boży
Pochylając się i uderzając się trzykroć w piersi, kapłan mówi:
| Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, miserere nobis. Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, miserere nobis. Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, dona nobis pacem. |
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem. |
Modlitwy przed Komunią
Następują trzy ciche prywatne modlitwy kapłana, pięknie przypominające skutki, jakie Komunia ma spowodować w duszach naszych: pokój, uzdrowienie, łaskę Bożą. Opieramy się w tej chwili na zasługach Chrystusa i wierze Kościoła.
Domine Jesus Christe I
| Domine Iesu Christe, qui dixisti Apostolis tuis: pacem relinquo vobis, pacem meam do vobis: ne respicias peccata mea, sed fidem Ecclesiae tuae; eamque secundum voluntatem tuam pacificare et coadunare digneris. Qui vivis et regnas Deus per omnia saecula saeculorum. Amen. | Panie Jezu Chryste, któryś rzekł Apostołom Swoim: Pokój zostawiam wam, pokój Mój wam daję, nie zważaj na grzechy moje, lecz na wiarę Kościoła Swego i według woli Swojej racz go darzyć pokojem i utwierdzać w jedności: Który żyjesz i królujesz, Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen. |
Domine Jesu Christe II
| Domine Iesu Christe, Fili Dei vivi, qui ex voluntate Patris, cooperante Spritu Sancto, per mortem tuam mundum vivificasti: libera me per hoc sacrosanctum Corpus et Sanguinem tuum ab omnibus iniquitatibus meis, et universis malis: et fac me tuis semper inhaerere mandatis, et a te nunquam separari permittas: Qui cum eodem Deo Patre et Spiritu Sancto vivis et regnas Deus in saecula saeculorum. Amen. | Panie Jezu Chryste, Synu Boga żywego, który z woli Ojca, za sprawą Ducha Świętego przez śmierć Swoją dałeś życie światu, wyzwól mię przez to najświętsze Ciało i Krew Swoją od wszystkich nieprawości moich i od wszelkiego zła; spraw także, bym zawsze lgnął do przykazań Twoich i nie dozwól mi nigdy odłączyć się od Ciebie: Który z tymże Bogiem Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz, Bóg na wszystkie wieki wieków. Amen. |
Perceptio Corporis
| Perceptio Corporis tui, Domine Iesu Christe, quod ego
(c) 2000-2009 Patriota.pl. Wszelkie przedruki za zgodą redakcji.
|