Jeszcze Polska czy już Europolonia?

Coraz częściej odnoszę wrażenie, że są w kraju środowiska, którym bardzo zależy na wymazaniu Polski ze społecznej świadomości. Od kilku lat, a właściwie od czasu uwolnienia się spod sowieckiej dominacji, Polskę owładnęła szaleńcza euromania.

W baranim pędzie do Eurokołchozu zapominamy o naszej kulturze, tradycji, obyczajowości i historii. Podążamy do Unii Europejskiej w ślad za ,,autorytetami moralnymi'', którzy jeszcze jakiś czas temu chcieli uczynić z Polski 17. republikę radziecką. Za wszelką cenę chcemy osiągnąć tzw. europejskie standardy. Teraz w dobrym guście jest nazywać siebie Europejczykiem. Jeśli prowadzimy jakąś działalność gospodarczą, to koniecznie w nazwie naszej firmy musi być ,,euro''. Zatem pojawiły się euroshopy, euromarkety a nawet eurokioski. Ba, mało tego - małe lokalne pisemko ,,Fakty Śremskie Plus'' (notabene redagowane przez byłego dziennikarza ,,Gazety Wyborczej'') swoją cenę podaje także w euro! (a dlaczego nie w rublach lub dolarach?). A gdzie jest Polska?

Swoisty rekord świata w euromanii bije Aleksander Kwaśniewski, który przy każdej okazji zachwala UE. Na jakikolwiek temat by się nie wypowiadał, nie może zabraknąć wątku o integracji europejskiej. Witając na krakowskim lotnisku Ojca Świętego - o Unii Europejskiej; przemawiając 11 listopada na placu im. J. Piłsudskiego - o Unii Europejskiej; zwracając się do rodaków z okazji nowego roku - o Unii Europejskiej... Jest to przykład daleko posuniętej manii, którym powinni zająć się psychiatrzy.

Biorąc do ręki sylwestrowo-noworoczne wydanie dziennika ,,Gazeta Poznańska'' zastanawiałem się czy są jakieś granice euromanii. Na okładce mogłem przeczytać następujące życzenia od wydawcy i zespołu redakcyjnego: ,,Dobrego Nowego Roku we własnej i europejskiej Rodzinie, w pokoju, z pracą, godnym życiem i wzajemną życzliwością...'' (podkreślenie moje - MC). Czy nie ma już rodziny polskiej? Rodzina europejska jest pojęciem abstrakcyjnym. Pod pojęciem rodziny rozumiemy bowiem kogoś bliskiego, przyjaznego, na kim można polegać. A czy do naszej rodziny należy ktoś, kto jest nam obcy pod względem kulturowym, językowym czy historycznym? No, mamy co prawda wspólną historię z Niemcami (I i II wojna światowa, zabory, Kulturkampf, germanizacja, Krzyżacy itd.) i Rosjanami (zabory, rusyfikacja, wojna 1920 roku, 17 września, Katyń, Syberia itd.).

Jak mało w tych życzeniach szczerości. Miedzy wierszami możemy doszukać się propagandy. W ten sposób zamierzano trafić do naszej podświadomości i zakodować pewne informacje. Bowiem życzenia pracy, pokoju i godnego życia zestawiono z pojęciem europejskiej Rodziny. Nie mamy chyba wątpliwości, że ową rodziną jest Unia Europejska.

Specjaliści od socjotechniki zabrali się do pracy. Termin referendum akcesyjnego zbliża się wielkimi krokami. Nie dajmy się otumanić, miejmy oczy i uszy szeroko otwarte.

PS. Wydawcą ,,Gazety Poznańskiej'' jest niemiecka firma funkcjonująca pod nazwą Prasa Poznańska.