Polska dopłaci do Unii Europejskiej 80 miliardów euro

Im bliżej unijnego referendum, tym wyraźniejsze stają się straty, jakie z powodu tzw. integracji poniosą zarówno poszczególni obywatele, jak i cała Polska. Deklaracje probrukselskich polityków, dotąd ze swadą rozprawiających o korzyściach, jakie już-zaraz uzyskamy od bratniej Unii Europejskiej, powoli zamieniają się w pseudo-mistyczny bełkot o bliżej nieokreślonej ,,nieuchronności dziejowej'', ,,szansach na rozwój'' i ,,poprawie bytu za 30-40 lat''. Jakiekolwiek próby uzyskania konkretnych wyjaśnień owych natchnionych wynurzeń spełzają jednak na niczym: polityczna brukselszczyzna konsekwentnie unika wszelkich rzeczowych debat nie tylko ze zdeklarowanymi obrońcami niezależności Polski, ale nawet z tymi, którzy dotąd za dobrą monetę przyjmowali wszelkie unijne fantasmagorie.

Tabela 1. Polskie składki na Brukselę
Wydatki finansowe z budżetu państwa na rzecz Unii Europejskiej i część jej (ujawnionych) inicjatyw. Kwoty podane są w miliardach złotych. Źródło: Informacja Ministra Finansów z 2003 r.
LATA	2004	2005	2006
Składka do budżetu Unii Europejskiej	7,0	11,0	11,0
Składka na Europejski Bank Inwestycyjny i Europejski Bank Centralny	0,4	0,4	0,8
Prefinansowanie dopłat	2,5	0,6	0,5
Przygotowanie projektów	0,7	0,8	1,1
Współfinansowanie funduszy strukturalnych	0,9	2,0	4,1
ŁĄCZNIE	11,5	14,8	17,5

Ta wstrzemięźliwość jest jednak w pełni zrozumiała. Przywódcy Unii Europejskiej (nie zważając zupełnie na agitację uprawianą w poszczególnych krajach przez lokalną agenturę unijną) bez żadnych osłonek przyznali już, że celem ostatecznym istnienia tego tworu jest likwidacja państw narodowych i przekształcenie ich w prowincje/strefy ekonomiczne Stanów Zjednoczonych Europy. Zapowiedzieli, że każda próba artykułowania aspiracji narodowo-państwowych narodów europejskich tępiona będzie zdecydowanie, jako ,,przejaw ksenofobii, rasizmu, fundamentalizmu i faszyzmu''. W tej sytuacji, przy tak jasnym i konkretnym stanowisku, nawet powalająca brakiem logiki sławetna wypowiedź Tadeusza ,,Grubej Kreski'' Mazowieckiego, iż ,,utrata niepodległości jest wyższym stopniem suwerenności'', musiała stracić swą aktualność wykładni ideologicznej krajowych środowisk eurofilskich. Nie dość jednak na tym. Polska (jak i inne państwa europejskie dotknięte chorobą integracyjną) ma zostać zlikwidowana, a proces ten sfinansować muszą sami Polacy; nie tylko musimy pokryć koszty niszczenia własnego Państwa, ale nawet - z dość dużą nakładką -jeszcze Brukseli do tego dopłacić! Nie jest łatwo policzyć, ile tak naprawdę sterowane przez Brukselę ,,polskie'' władze wyciągną z naszych kieszeni, by wprowadzić nas w ,,zachwycający stan światłego niewolnictwa''. Dane na ten temat są ukrywane i kamuflowane. Nie na tyle dobrze jednak, by z gąszcza urzędowego bełkotu nie móc wyłowić przynajmniej części informacji.

Koszty ,,integracji'' - wersja minimum

W miarę prosto można obliczyć koszty bezpośrednie, a więc te, które realnie przepłyną z kasy polskiej do brukselskej i których reżim warszawski nijak ukryć nie może.

Przyjrzyjmy się więc liczbom (dane dotyczą okresu 2004-2006 i podane są weuro).

Polska wpłaci do budżetu Unii 7,5 mld oraz zrezygnuje z dochodów z ceł w wysokości 1,6 mld. Czyli w sumie: 9,1 miliarda euro. Co dostaniemy w zamian? 1,03 mld euro wpłaty bezpośredniej do budżetu, 2,8 mld na dopłaty bezpośrednie i organizację rynku rolnego, 1,05 mld na rozwój obszarów wiejskich oraz ok. 1,6 mld na przekształcenia strukturalne (ta kwota może być jednak niższa, zakładamy w dobrej wierze, iż uda się ją zagospodarować na procentowym poziomie doświadczonych w kontaktach z Unią innych krajów europejskich). Podsumujmy: wykładamy ,,na stół'' 9,1 miliarda, dostając w zamian 6,48 miliarda. Wynik jest prosty: 2,62 miliarda euro Polska dopłacić musi do utraty niepodległości i nędzy swoich obywateli. Prawdziwe koszty ,,integracji''

Jak wspomnieliśmy, powyższe dane to tylko wierzchołek góry lodowej, liczby, które każdy cierpliwy człowiek wycisnąć może z prounijnej agitacji. Nie oddają one jednak w żaden sposób kosztów faktycznych tego zabójczego procesu. Nie obejmują bowiem, by wymienić kilka tylko czynników: strat na wyprzedaży majątku narodowego, strat w dochodach publicznych i dochodach obywateli spowodowanych utratą miejsc pracy, wzrostu zadłużenia zagranicznego, strat w gospodarce rolnej, t.zw. kosztów dostosowawczych do Unii Europejskiej itd.

W miarę pełny przegląd wyliczeń, przeprowadzonych przez niezależnych analityków, dał na łamach ,,Naszego Dziennika'' (11.03.2003) prof. Włodzimierz Bojarski. Przedstawił on nie tylko przyszłe zyski/straty Polski, już jako części UE, ale także zyski/straty wcześniejsze, z ostatniego dziesięciolecia, z okresu ,,przedakcesyjnego'' (tabela 2). Wynik jest wprost porażający. W latach 1991-2001 Polska poniosła stratę ,,na przygotowaniach do wejścia do Unii Europejskiej'' w wysokości 595,5 miliarda USD (dolar mniej więcej równoważy się z euro), zaś w latach 2002-2006, zgodnie z analizą działań, jakie jeszcze mają być podjęte, nasze dodatkowe straty zwiększą się średnio rocznie o kolejne 80,8 miliarda USD! Dane przerażające, lecz jednocześnie nie mogą dziwić: ponad 20% bezrobocie, 70% obywateli żyjących na skraju ubóstwa, upadek kolejnych zakładów pracy, ucisk podatkowy. Efektów unionizacji doświadczamy codziennie na własnej skórze.

Nie ma więc potrzeby zadawać pytania: ,,czy warto wejść do Unii Europejskiej'', gdyż odpowiedź jest jasna. To, nad czym musimy się zastanowić i co musimy wspólnie przeprowadzić, to całkowita zmiana systemu władzy, który z 40 milionowego narodu już dziś uczynił żebraków, jutro zaś chce poddać niewolniczej zależności od kasty brukselskich kryminalistów.

Tabela 2. Szacunek wartości kosztów, strat i zysków wywołanych polską transformacją i akcesją do Unii Europejskiej
A - ogółem w okresie 1991-2001 w mld USD B - średnio rocznie
Koszty i straty	A	B
1 . Strata na wyprzedaży wartości majątku narodowego	162,0	10,0
2. Transfer za granicę zysków i nadzwyczajnych zysków oraz części funduszy rentowych, ubezpieczeniowych i polskich lokat bankowych	77,0	18,0
3. Utrata Produktu Krajowego Brutto (dochodów publicz., ludności i przedsiębiorstw) w wyniku likwidacji miejsc pracy	240,0	35,0
4. Wzrost polskiego zadłużenia zagranicznego	25,0	-
5. Obsługa wzrostu zadłużenia zagranicznego	15,0	2,4
6. Wytransferowana za granicę część zadłużenia wewnętrznego	23,0	6,0
7. Utrzymywane za granicą polskie aktywa rezerwowe	14,0	1,0
8. Koszty dostosowań przedsiębiorstw i administracji do wymogów Unii Europejskiej	10,0	1,5
9. Straty w gospodarce rolnej	56,0	11,0
10. Składka roczna do budżetu UE (w l. 2004-2006)	-	2,4
11. Przygotowanie projektów przedsięwzięć dla UE i p refinansowanie dopłat	-	0,5
12. Wpłaty, składki, wyjazdy i przedstawicielstwa - do banków, organizacji i agend UE	1,0	0,3
13. Dodatkowe koszty ochrony i uszczelniania granicy wschodniej UE oraz dostosowanie do warunków kontroli z Schengen	1,0	0,5
14. Utrata dodatkowych zysków z handlu przygranicznego	2,0	1,5
Razem koszty i straty	626,0	90,1
Wpływy i zyski	A	B
1. Wsparcie wstępne i przedakcesyjne	1,5	-
2. Fundusze strukturalne i rolnicze z UE	-	2,3
3. Wzrost produktu krajowego brutto wywołany pośrednimi, specjalnymi stymulacyjnymi z krajów UE	29,0	7,0
Razem wpływy i zyski	30,5	9,3
Ogółem koszty i straty netto	595,5	80,8

[za: ABC Wiadomości, nr 1/2003]